Два бисера
Познат духовен учител седел на брегот покрај река и медитирал.
Во еден момент до него дошол некој од неговите многубројни ученици и сосема тивко, скоро бесшумно покрај нозете на учителот спуштил два големи прекрасни бисери кои ги оставал во знак на воодушевување и длабоко почитување кон учителот и неговата мудрост.
Учителот на момент ги отворил очите, зел еден од бисерите и сосема лабаво без да го притиска, нежно го држел со прстите во раката, по што бисерот се лизнал и паднал во реката.
Ученикот вознемирен од тоа што се случило веднаш скокнал во реката за да го побара бисерот, но и покрај долгото барање не успеал да го пронајди. На крајот, од потрагата бил сосема изморен и без сила, па така очаен го прекинал учителот во медитацијата и му рекол:
- Учителе, вие видовте каде падна бисерот, па затоа ќе ве замолам да ми кажете точно на кое место падна, за да влезам во реката и повторно да го побарам.
Учителот го зел другиот бисер, го фрлил во реката и рекол:
- Токму овде падна, побарај тука!
Поуката која треба секој од нас да ја извлече од приказната е следна: не треба да се трудиме да се приврзуваме за работите кои не опкружуваат, бидејќи никогаш вистински и не можеме да ги поседуваме.
Исто така треба да се трудиме и ние да не бидеме робови на предметите, бидејќи само така ќе успееме вистински да бидеме живи и свесни за самите себе и за сѐ што не опкружува.
Додади коментар