Сè има свое место и време под сонцето.
Време кога се урива и време кога се гради.
Време кога се прегрнува и време кога се избегнуваат прегратки.
Време кога се чува и време кога се растура.
Време кога се молчи и време кога се зборува.
Време кога садиш и време кога го корнеш насаденото.
Време кога се плаче и време кога се смее.
Време кога се има и време кога се нема.

„Книга проповедникова” од Светото писмо

Никој не може наеднаш да се подигне или да падне, па дури ни Сонцето и  Месечината. Ако прифатите дека нештата се случуваат со причина, дека сè има свое место и време и дека после дождот секогаш изгрева сонце, ќе најдете надеж во безнадежното, радост во тагата, хармонија во нередот...