Статијата е наменета за секој од нас, особено за оние кои играта на животот ги претвора во сурови личности.

Многу е лесно да го обвиниш другиот за она што ти се случува, лесно е да посегнеш по нечие достоинство и некому да му го направиш животот мизерен.

Да, лесно е, но што кажува тоа за тебе? Зарем смислата не животот лежи во обвинувањето и измачувањето на другите?
Што е со простувањето, со човечноста, со наоѓањето заедничко решение?

Понекогаш трошиме премногу време во обидот да го најдеме виновникот, очајно бараме некој врз кој ќе го истуриме гневот, обвинуваме и повредуваме наместо да се соочиме со сопствените проблеми.

Ја губиме топлината на меѓучовечките односи, забораваме на поддршката, разбирањето, забораваме дека сме луѓе.

Простувањето и разбирањето треба да бидат најлесните нешта на светот, особено во односите со најблиските.

Болката, лутината и страдањето нема да исчезнат ако заборавите да простувате.

Ценете го она што го имате. Одржувајте ја топлината на домашното огниште и не дозволувајте да бидете причина за нечие страдање.

Ако секој од нас на животот гледа на овој начин, низ очите на љубовта и добрината, решението на секој проблем полесно ќе се најде.
Не заборавајте: Каде што има слога, таму е и Бог.